wǔ dài shǐ líng guān chuán xù
五代史伶官传序

wū hū! shèng shuāi zhī lǐ, suī yuē tiān mìng, qǐ fēi rén shì zāi! yuán zhuāng zōng zhī suǒ yǐ dé tiān xià, yǔ qí suǒ yǐ shī zhī zhě, kě yǐ zhī zhī yǐ.
呜呼！盛衰之理，虽曰天命，岂非人事哉！原庄宗之所以得天下，与其所以失之者，可以知之矣。
shì yán jìn wáng zhī jiāng zhōng yě, yǐ sān shǐ cì zhuāng zōng ér gào zhī yuē:" liáng, wú chóu yě yàn wáng, wú suǒ lì qì dān yǔ wú yuē wèi xiōng dì ér jiē bèi jìn yǐ guī liáng.
世言晋王之将终也，以三矢赐庄宗而告之曰：“梁，吾仇也；燕王，吾所立；契丹与吾约为兄弟；而皆背晋以归梁。
cǐ sān zhě, wú yí hèn yě.
此三者，吾遗恨也。
yǔ ěr sān shǐ, ěr qí wú wàng nǎi fù zhī zhì!" zhuāng zōng shòu ér cáng zhī yú miào.
与尔三矢，尔其无忘乃父之志！”庄宗受而藏之于庙。
qí hòu yòng bīng, zé qiǎn cóng shì yǐ yī shǎo láo gào miào, qǐng qí shǐ, shèng yǐ jǐn náng, fù ér qián qū, jí kǎi xuán ér nà zhī.
其后用兵，则遣从事以一少牢告庙，请其矢，盛以锦囊，负而前驱，及凯旋而纳之。
fāng qí xì yàn fù zǐ yǐ zǔ, hán liáng jūn chén zhī shǒu, rù yú tài miào, hái shǐ xiān wáng, ér gào yǐ chéng gōng, qí yì qì zhī shèng, kě wèi zhuàng zāi! jí chóu chóu yǐ miè, tiān xià yǐ dìng, yī fū yè hū, luàn zhě sì yīng, cāng huáng dōng chū, wèi jí jiàn zéi ér shì zú lí sàn, jūn chén xiāng gù, bù zhī suǒ guī.
方其系燕父子以组，函梁君臣之首，入于太庙，还矢先王，而告以成功，其意气之盛，可谓壮哉！及仇雠已灭，天下已定，一夫夜呼，乱者四应，仓皇东出，未及见贼而士卒离散，君臣相顾，不知所归。
zhì yú shì tiān duàn fà, qì xià zhān jīn, hé qí shuāi yě! qǐ dé zhī nán ér shī zhī yì yú? yì běn qí chéng bài zhī jī, ér jiē zì yú rén yú? shū yuē:" mǎn zhāo sǔn, qiān dé yì.
至于誓天断发，泣下沾襟，何其衰也！岂得之难而失之易欤？抑本其成败之迹，而皆自于人欤？《书》曰：“满招损，谦得益。
" yōu láo kě yǐ xīng guó, yì yù kě yǐ wáng shēn, zì rán zhī lǐ yě.
”忧劳可以兴国，逸豫可以亡身，自然之理也。
gù fāng qí shèng yě, jǔ tiān xià zhī háo jié, mò néng yǔ zhī zhēng jí qí shuāi yě, shù shí líng rén kùn zhī, ér shēn sǐ guó miè, wèi tiān xià xiào.
故方其盛也，举天下之豪杰，莫能与之争；及其衰也，数十伶人困之，而身死国灭，为天下笑。
fū huò huàn cháng jī yú hū wēi, ér zhì yǒng duō kùn yú suǒ nì, qǐ dú líng rén yě zāi! zuò líng guān chuán.
夫祸患常积于忽微，而智勇多困于所溺，岂独伶人也哉！作《伶官传》。